Evet, bu çok kurnazca bir taktik demiştik, geçen haftaki yazımızın sonunda.
Gerçekten de öyle.
Kapalı kapılar ardında pişirilen ve dünya piyasasına sürülmeye çalışılan bu planda neler var ve bu plan nasıl hazırlandı?
Kısaca bir göz atalım:
1. 28 Şubat ile Türkiye gündemini değiştiren, mevcut iktidarı türlü oyunlarla indiren, yerine ‘uzaktan kumandalı’ iktidarcığı getiren zihniyet, bununla kalmadı.
2. Ardından iktidar partisini kapattı.
3. Ardından kapatmakla bu hareketi bitiremeyeceğini anladı, onu iki parçaya böldü, böldüğü parçayı alabildiğine destekledi.
4. Yerine yeni pir partiyi kurdurdu./O partiyi kuran kardeşlerimiz, sanmasınlar ki, bunu kendileri başardılar. Yine sanmasınlar ki, ‘Allah onlara yürü kulum dedi…’ Ve yine sanmasınlar ki, geldikleri noktaya kendi kabiliyetleri ile geldiler. Ve yine sanmasınlar ki, üst üste seçimleri kendileri kazandılar…/
5. Dediler ki : ‘ Hocayı önce indirdik, sonra yasakladık, sonra gömdük, sonra da üzerine beton döktük…’
Sandılar ki, bütün bunları yaparak, onu yok edecekler.
Sandılar ki, bunları yaparsak, yaşı ilerler de, bir şey yapamaz hale gelir…
Sandılar ki, ondan ancak böyle kurtulabilirler.
6. Yetmedi, dillere destan bir hikaye uydurdular, adını da ‘ kayıp trilyon davası’ koydular. Sandılar ki, onun tabanı, hocalarının zimmet yiyicisi olduğuna inanacaklar… /Müslümanlar arasında para yeme konusunun çok hassas bir konu olduğunu nereden öğrenmişlerse?/
Sandılar ki, bununla yıpratırlar onu…
Sandılar ki, üst üste darbeler vurursak yıkılır da düşer…
7. Bunların da yetmediğini gördüler. Bir daha bölersek, belini de kırarız diye düşündüler.
Peki neden bu kadarını yaptılar?
Bir bütün dünyanın, bir bütün finans kaynaklarının, bir bütün dünya medyasının, bir bütün çok ulusluların, bir bütün etkin çevrelerin, ondan bu kadar çekinmelerinin sebebi ne olabilirdi?
İşte asıl sorun burada.
Meselenin gerçekliği burada.
1990 yılında SSCB çökmüştü.
Dünya tek başına ABD’ye zimmetlenmişti.
ABD bu yükü taşıyabilecek miydi?
Bir yıl sonra Cezayir’de genel seçimler olmuş, Müslümanlar sandıkları patlatmıştı.
Sanırım Cezayir patlaması, kapalı kapılar ardındaki planlamacıları, işte o zaman harekete geçirmişti.
Demişlerdi ki, Müslümanlar bir büyük potansiyel.
O halde onlar üzerinde özel planlar yapılmalı.
Onları bitirmek mümkün olmadığına göre, onları kanalize etmeli idi.
Zaten Müslümanların yaşadığı ülkelerin tamamında baskı ve despot rejimler vardı. Bir gün gelecek hepsi patlayacaktı.
O patlamaya karşı yeni planlamalar ortaya konulmalı idi.
Dediler ki, Türkiye Osmanlı’nın mirasçısı. Bütün Müslümanlar için Türkiye örnek bir ülke.
O zaman önce Türkiye’yi ‘zararsız hale getirmek’ lazım.
Ve sürmeye başladılar pişirdiklerini piyasaya.
Önce ‘dialog’ dedirtmeye başladılar.
Ardından ‘Ilımlı İslam…’
Ardından da ‘sevgi, hoşgörü… ‘
Bu fikirlerin taşeronları ABD’de ağırlanmaya başlandılar. Tıpkı eskiden diplomat yetiştirmek için çağırdıkları gibi…
Bu taşeronların kimi oraya ‘dil öğrenmeye’ gitti, kimi de ‘ülkesine dönemediği’ için mi?
20 yıldır mutfaklarında pişirmeye çalıştıkları yemeği hazırladılar.
Yemek pişti, dinlendi, servise hazır hale geldi…
Ocak’ta Tunus...
Şubat’ta Mısır…
Mart’ta bakalım Libya mı, Yemen mi, Bahreyn mi, yoksa Cezayir mi olacak, yemeklerin servis edileceği yerler?
Ya da Nisan’da veya Mayıs’ta…
Hiç önemi yok bunun.
2011 yılı yemek servislerinin yapılacağı yıl gibi görünüyor.
Nasılsa yemekler pişirildi, piyasaya sürülecek kıvama geldi.
Göründüğü kadarı ile bu yemeği iştahla yemek isteyenlerin başında Tunus geliyor.
Mısır’a bu yemeği biraz zor yedirirler, ama yine de belli olmaz,
yedirebilirler de.
Yemen ve Cezayir de yiyecek gibi görünüyor.
Libya’da zaten yemeği bekleyenler var gibi.
Çok lezzetli bir yemek olsa gerek.
20 yılda hazırlanan yemek elbette lezzetli olurdu.
Her bir eksiği tamamlanmış, dinlendirilmiş ve kıvama getirilmişti.
Türkiye her bakımdan öncüdür ya, ağabeydir ya…
Ve Türkiye bu lezzetli yemeği on yıldır yemekte ya…
Onlar neden yemesinler ki?
Ilımlı İslam serüvenini bu şekilde özetlemeye çalıştık.
Arif olan anlasın diye.
Arif olan, kirli oyunlara kanmasın diye.
Arif olanlar, oyunda figüran olmasınlar diye.
Arif olanlar, ‘şeytanının yanlış gösterdiklerine doğru diye bakmasınlar’ diye.
Arif olanlar, günü kurtarmak yerine gelecek nesillerimizi düşünsünler diye.
Haçlılardan çok çektik.
Önce kılıçla saldırdılar.
Kılıçla yenemediler.
Çünkü Selahaddin’lerimiz vardı.
Mertlikle yenemeyeceklerini anladılar, geniş mutfaklar kurdular.
Bizi, bize yendirmek için kurgular hazırladılar.
Gidin haçlı ordusunun içinde savaşın deseniz, kimseyi buna yöneltemezsiniz.
Ama…
Deseniniz ki,
‘Sizin için ve size çok uygun bir yemek hazırladık, çok lezzetlidir… ‘ bunu kolayca yedirebilirlersiniz.
Yedirdikleri şeyin adını ‘ılımlı İslam’ koyarlarsa, çok daha kolay yedirirsiniz.
Yedirmekle de kalmaz, bu yemeği çevredeki komşularımıza ikram etmemizi isterler.
Biz de komşu hakkı çok önemlidir ya, ikramda bulunmak büyük fazilettir ya…
‘40 kapının komşu hakkı vardır’ ya,
Bunları çok iyi bilenler olduğumuz için ve de ‘ecir kazanmak’ için bunu da gönüllü yaptırabilirler.
Gönüllü..
Yani karşılıksız...
Meccanen…
http://www.ajans5.com/detay/2011/02/21/turkiye-nin-ilimli-islam-ini-dunyaya-pazarlama-zamani-gelmistir.htmlAhmet Küçükağa
Konu: Türkiye’nin ‘Ilımlı İslam’ını, dünyaya pazarlama zamanı gelmiştir 
